Jutta Brückners moeder is 60 jaar. Samen met Jutta kijkt ze terug op haar leven. Ze praat over de vroege dood van de vader; de beperkingen waarmee een gezin uit de lagere middenklasse wordt geconfronteerd; haar opleiding tot naaister, het huwelijk met een boekhouder die zich inzet voor de sociaal-democratische samenleving; de ontberingen van de oorlog; en niet in de laatste plaats: haar latere besef dat angst er misschien voor heeft gezorgd dat ze kansen heeft gemist. Een montage van beelden vormt een mozaïek dat het leven van een doorsnee Duitse vrouw in de 20^ste eeuw documenteert.