Kristina Talking Pictures beweegt zich tussen het slagveld van de emoties en dat van het globale geweld van gisteren, vandaag en morgen. Een zekere Kristina, een leeuwentemster uit Boedapest, komt naar New York om er als choreografe te werken. De zeeman Raoul, haar geliefde, verlaat haar aan het begin van de film, duikt weer op en verlaat haar opnieuw. Deze film als een elegie gaat levendig om met het einde van oude vormen.

Gerestaureerde versie (DCP).

In deze film laat Rainer SoHo achter zich en begeeft ze zich naar Berlijn (waar ze in 1976 en 1977 had gewoond). Een sessie bij een psychoanalyticus (de film- en kunstcritica Annette Michelson vertolkt de analysant, de analyticus verandert van verschijning) en een conversatie in de keuken over terrorisme wisselen elkaar af. De verantwoordelijkheid van het individu, de menselijke psyche, de historische body politic struikelen over elkaar.

Gerestaureerde versie (DCP).

Een womanizende professor (gespeeld door 2 verschillende acteurs) en diens vrouw die kunstenares is en van wie we enkel de stem te horen krijgen, gaan uit elkaar. Op een feestje, tijdens gesprekken of informeel ex cathedra gedoceerd horen we tekstfragmenten van filosofen en theoretici, schrij(f)v(st)ers en filmma(a)k(st)ers. Tegen de achtergrond van de woningcrisis in New York en politieke strijd in Latijns-Amerika glijden camera en voice-over over foto’s, tekeningen, uitgescheurde krantenartikels aan de muur.

Gerestaureerde versie (DCP).

Rainer na het herbekijken van haar anarchistische, intersectionele, autobiografische meta-film in februari 2023: "Ik sta versteld van mijn eigen — wat, durf? Ik weet niet hoe je het zou kunnen noemen — in het samenbrengen van deze verschillende zaken. In hetzelfde vehikel praten over de menopauze door de mond van een witte vrouw, een surrogaat voor mij natuurlijk, en racisme, wit racisme; het mixen ervan, wat altijd de manier is geweest waarop ik films maak."

Gerestaureerde versie (DCP).

Rainers laatste en meest persoonlijke film is een soap, zwarte komedie, liefdesverhaal en politieke bespiegeling ineen. Doris, een vrouw in haar zestiger jaren die nooit een vaste job heeft gehad, noch een lesbische relatie, wordt verliefd op de tien jaar jongere, lesbische upper middle class academica Mildred. Nadat ze zijn gaan samenwonen, wordt bij Doris borstkanker vastgesteld. Rainer verschijnt ook in deze film soms zelf, ditmaal als ‘de regisseur’ die over haar borstkanker vertelt.

Gerestaureerde versie (DCP).

Het melodrama van het dagelijkse leven en de artistieke praktijk, de autoriteit van de regisseur, gekunsteldheid en misleiding, verhaal versus beeld, vrouw versus man worden aangesneden in dit anti-illusionistisch spektakel vol dansrepetities, foto’s, tableaus, tekstfragmenten en veel verschillende stemmen. Met op het eind een verbluffende interpretatie van stills uit Die Büchse der Pandora (G. W. Pabst).

Gerestaureerde versie (DCP).

In haar tweede film, weer met Babette Mangolte achter de camera (een jaar voor ze als DoP de cinematografie van Chantal Akermans Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles zou verzorgen), speelt Rainer verder met de kwesties die ze verkende in Lives of Performers. Representatie, het narratieve, seksuele - en machtsrelaties, kijkersverwachtingen worden door de mangel gehaald. Het resultaat is een hedendaagse, feministische herdefinitie van het melodrama.

Gerestaureerde versie (DCP).