Door middel van trucages, visuele associaties en beeldrijm bewerkstelligt Vertovs experimentele montage de osmose tussen cinema en sovjetmetropool. Een niet aflatende, kolkende werkelijkheid wordt hier weergegeven als meervoudig. De overal tussen glijdende camera wil  alles beter registreren "dan het imperfecte instrument dat het menselijke oog is" (Vertov).