De morele foltering van een vrouw, ontgoocheld in de liefde. Een verfilming naar Guy de Maupassant door Cavalcanti, gewezen decorbouwer voor onder meer L’Herbier (Feu Mathias Pascal).

Altmans roestende, suspensvolle, scherp-satirische kijk op het Hollywood van de studiobazen, en agents, met tientallen cameo’s. Kritisch of enkel nestbevuilend? De opening – een knipoog naar Welles’ befaamde shot in Touch of Evil – is mieterse cinema.

De spin in het web van deze vernuftige thriller is Verbal Kint alias Keyser Soze, de Keizer van het Woord, die na het ontploffen van een boot een complex, maar nooit gecompliceerd verhaal over een criminele bende opdist. Wat er echt gebeurd is, is de vraag die toeschouwer tot het einde bezig houdt in deze film over bedrog en de misleidende kracht van woorden.

Artur Aristakisyan maakte tot nu toe slechts twee films, Ladoni (vertoond tijdens L’Âge d’Or 1994) en A Place on Earth. Deze laatste film beschrijft het leven van daklozen die een gemeenschap vormen in het centrum van het contemporaine Moskou. Het verhaal van zes koppels die van elkaar houden en bij elkaar proberen te blijven ondanks de armoede en wanhoop van hun bestaan. 

Simin wil met haar man Nader en hun dochter Termeh vertrekken uit Iran. Nader is echter bezorgd om zijn demente vader en wil thuis blijven. Een kritische kijk op Iran waar leugen en manipulatie regeren. De film die Asghar Farhadi aan de wereld reveleerde als de belangrijkste Iraanse regisseur sinds Kiarostami.

Donker en frenetiek: net als het origineel van Jules Dassin vat deze remake de nachtelijke energie van New York, bekeken door de ogen van een onbekwame advocaat die bokspromotor wil worden.