Picha herinterpreteert Darwins evolutietheorie als een vrolijke verzameling van grove grappen, vreemde wezens en knipogen naar 2001 en Jaws. Een holbewoner, uit de Homo Stupidus-stam gezet, raakt bevriend met een babybrontosaurus, vindt het wiel en het vuur uit en ontmoet een ras van sexy catwomen. Een biologieles, maar dan op foute drugs!

Na een aanval van heftige pijnen wil een zestiger naar het ziekenhuis. Zwarte humor is een dankbaar tegengif voor de ontmenselijkende hellegang van de man, wiens onzekere toestand gereflecteerd wordt in het schokkende handcamerawerk.

Dit melodrama over een meisje dat het slachtoffer wordt van een woeste leefgemeenschap, bracht de Mexicaanse cinema wereldfaam. De film was tevens de bekroning van de nationalistische filmesthetiek van het duo Fernández-Figueroa.