September: Nocturnal Obssessions

Maidens of Fetish Street is de enige film die Saul Resnick zelf regisseerde, daarnaast werkte hij in de jaren 1960 mee aan heel wat bizarre Amerikaanse exploitation films. Zijn film is een parel van de sexploitation, die mondo (valse, sensatiezoekende documentaire) vermengt met een experimentele benadering (Resnick was in eerste plaats een beeldtechnicus) en met de onvermijdelijke striptease- en erotische scènes. Een toppunt van sexploitation waarin de nachtelijke stad, Los Angeles in dit geval, een labyrint van zonde en verdorvenheid wordt en waarin de ‘amorele’ personages hun fantasieën en obsessies uitleven onder het toeziende, voyeuristische, maar ook moraliserende oog van de camera. Zoals in veel sexploitation en mondo films wordt de kijker moreel gerustgesteld door de voice-over van de verteller, die voor een zekere afstand zorgt tot de losbandige scènes die de kijker dan verder gewillig kan aanschouwen. 

In Bilbao is de voice-over die van de protagonist die daarmee toegang geeft tot zijn denkwereld. We vinden hier alle elementen terug van bovenstaande film, maar met een Latijnse benadering die ver van het Amerikaanse puritanisme ligt. We volgen de held in zijn obsessie voor de stripteaseuse Bilbao en tijdens zijn nachtelijke omzwervingen die ons in een verontrustende grijze zone onderdompelen. Net zoals in Caniche of Anguish presenteert Bigas Luna ons een traumatiserende en fascinerende ervaring die sterk doet denken aan de morbide en erotische neigingen van de giallo…
 

November: Dracula Made in Hammer

In 1958 kwam Dracula uit, een van Hammer Film Productions’ meest emblematische films, die van Christopher Lee een ster van het horrorgenre maakte. De poging om opnieuw de honger op te wekken naar de klassieke horrorfilms die Universal uitbracht in de jaren 1930 wordt een geweldig succes. De film slaagt erin om de onsterfelijke Bela Lugosi te vervangen met een nieuw zwoel en impactvol icoon, dat schittert in de kleurenfilm die het rood van het bloed op het witte doek tovert. Terence Fisher, die het jaar voordien de Frankensteinmythe al opnieuw tot leven wekte met The Curse of Frankenstein, wordt de sterregisseur van het gouden tijdperk van deze beroemde Engelse productiemaatschappij. De film was zo’n succes dat de studio er op 16 jaar tijd een franchise van 9 films van maakte. 

Terence Fisher stapte na de derde film op, terwijl Christopher Lee afstand nam van het personage dat hij ten alle koste achter zich wou laten, maar waar hij aan vastgeketend zat. Hij zal er pas veel later van verlost worden, wanneer het personage van Saruman in The Lord of the Rings zijn Dracula eindelijk zal overschaduwen. Dracula, die geld in het laatje brengt bij Hammer Film Productions, zal de tand des tijds echter slecht doorstaan. Er wordt geprobeerd om het personage aan te passen aan de tijdsgeest in het meer dan kitscherige Dracula A.D. 1972 en in de laatste film uit de reeks The Legend of the 7 Golden Vampires die gecoproduceerd wordt met de gebroeders Shaw en die meegaat in de rage van de martialartsfilms.

October: Yuppie Nightmares from the 1980s

De term yuppies ofte Young Urban Professionals, onlosmakelijk verbonden met het Amerika van de jaren 1980, staat voor hoogopgeleide jongeren met een goedbetaalde baan in het bedrijfsleven tijdens het tijdperk van losgeslagen ultraliberale Reaganomics. In hun hang naar statusverhogende bezittingen zorgen ze voor een gentrificatiegolf in de grote steden. Gepersonifieerd in thrillers zoals Wall Street en luchtige komedies als The Secret of My Succes, zien we ook een reeks films waarin deze welgestelde en verwaande witteboordwerkers worden gestraft voor hun zelfvoldaanheid door op rampzalige wijze in het verkeerde deel van de stad of in het verkeerde gezelschap te belanden: de zogenaamde yuppie-nachtmerriekomedie waartoe onder andere John Landis’ Into the Night, Susan Seidelman’s Desperately Seeking Susan, Adrian Lyne’s Fatal Attraction en de double bill van deze B-Z behoren: After Hours van Martin Scorsese en Something Wild van Jonathan Demme. De yuppie-nachtmerriefilmcyclus combineert elementen uit twee ogenschijnlijk contrasterende genres: screwball comedy en film noir. Beide genres worden gekenmerkt door complexe, ingewikkelde plots en in zowel de film van Scorsese als in die van Demme worden de mannelijke hoofdpersonages in chaotische, onlogische situaties en benarde posities gezogen door transgressieve vrouwelijke figuren (en de belofte van seks), de screwball heldin en de femme fatale. Zo wordt een bommetje gelegd onder de zelfverzekerde, patriarchale façade van de jaren 1980 in de VS.

In samenwerking met