Juliana is volgens sommigen de eerste niña feminista van de Peruaanse cinema: haar vindingrijkheid, medeleven, verzet en leidstersinstincten zullen hun stempel drukken op een hele generatie. Nog intrigerender is dat Juliana een mannelijke identiteit aanneemt om te overleven. De filmmakers zijn minder geïnteresseerd in het onderzoeken van de genderidentiteit van hun hoofdpersoon dan in de benarde situatie van straatkinderen en hun noodzakelijke opstand tegen degenen die hen uitbuiten. Maar door haar personage te laten leven zonder constant naar haar vrouwelijkheid te verwijzen, laat de film ons vrij om Juliana te begrijpen.