Tweede film met Lidy van Marissing als coscenarist. 43 scènes als fragmenten die men zou kunnen zien als muzikale intermezzo’s. De samenhang tussen wat we zien en wat we horen lijkt louter toevallig. “Hier is de relatie tussen literatuur en film niet de gebruikelijke, waarbij een film een verhaal vertaalt naar een opeenvolging van beelden, maar eerder een visuele transformatie van een bepaald soort schrijven …” (FvdS).