De Zwitserse filmmaker Jean-Luc Godard en de Iraanse schrijver en regisseur Ebrahim Golestan hebben elkaar nooit ontmoet, maar elke vrijdag gaan zij brieven uitwisselen. Dat is het schalkse idee van regisseuse Mitra Farahani, die de twee kluizenaars meeneemt in een cinematografisch spel in de vorm van een geschreven, visuele en auditieve correspondentie. De één woont aan de oevers van het meer van Genève, de ander in een gigantisch herenhuis in Sussex dat eruitziet als een filmset. De eerste stuurt gecodeerde UFO-boodschappen in de vorm van een digitale collage, de tweede, verbijsterd door de onconventionele, gekke aanpak van zijn Frans-Zwitserse correspondent, probeert er een betekenis in te projecteren. Uit haar vorige film, Fifi hurle de joie, kon je afleiden hoezeer de Iraanse filmmaakster zich aangetrokken voelt tot oude, chagrijnige mensen, die ze met humor en tederheid in beeld bracht. Hier slaagt Farahani erin de artistieke schemering van twee reuzen te orkestreren, twee legendarische Robinsons die elkaar flessen heen en weer sturen en plotseling vrij zijn om hun poëtische fantasievluchten toe te vertrouwen aan de medeplichtige camera van hun bevriende filmmaakster.