Sergio Larrain, geboren in 1931 in Santiago de Chile, fotografeerde zijn land zoals niemand dat deed, voordat hij zijn erg speciale blik op het oude Europa en het Midden-Oosten toonde. Als enige Chileense fotograaf die bij het prestigieuze agentschap Magnum uit New York werd vertegenwoordigd, verwierf hij internationale faam met zijn raadselachtige benadering van zijn onderwerpen. Zijn foto's zijn sterk beïnvloed door zijn cultureel erfgoed: de Chileense kunstenaars van zijn tijd, zoals natuurlijk Pablo Neruda, precolumbiaanse voorwerpen, maar ook de surrealisten, Brassaï, de kubisten en Les Nabis. Als humanist en vurig katholiek werd hij geplaagd door schuldgevoelens en overweldigd door de ellende van de wereld. Hij besloot, op het hoogtepunt van zijn roem en erkenning, te stoppen met fotograferen en zich ver van alles terug te trekken. In het Noorden van Chili ging hij als kluizenaar leven. Hij wijdde zich aan tekenen, schrijven, yoga en boeddhisme en hij ontwikkelde vreedzame, ecologische en spirituele ideeën om de planeet en zijn bewoners te redden. Aan de hand van de vele onthullende foto's en van de getuigenissen van zijn naasten, volgt Sebastián Moreno in zijn documentaire de voetsporen van de kunstenaar, zijn leven en de onverwachte wegen die hij heeft bewandeld.