A Machine to Live In is een bijzondere film, een soort sciencefiction-documentaire die zich afspeelt in het onwezenlijke decor van de stad Brasilia, de futuristische hoofdstad die door de architecten Lucio de Costa en Oscar Niemeyer werd bedacht en in slechts duizend dagen werd gebouwd. Aan de hand van wat de Braziliaanse romanschrijfster Clarice Lispector schreef over utopische architectuur laat de film beelden zien van een opvallende, formele schoonheid, waarbij elk shot een nieuw en boeiend plot lijkt op te bouwen. “Brasilia is kunstmatig. Brasilia is het beeld van mijn slapeloosheid. Brasilia is behekst", schreef Lispector in 1970. Ook de documentaire van Yoni Goldstein en Meredith Zielke lijkt behekst te zijn: hij neemt ons mee van de bekende megalopolis naar andere grensgebieden, vol met gelovigen van diverse pluimage, architecten van tempels en piramides, UFO-monumenten, duizelingwekkende utopische steden en transcendentale ruimten. Dit geheel baadt in een aura van mysterie, waar geometrische lijnen, profetisch betoog en sjamanistische poëzie samenkomen tot een oogverblindend cinematografisch werkstuk, dat op zijn beurt iets buitenaards heeft.